POS cihazının hükmü kredi kartı kullanmanın hükmüyle aynıdır. Zira bu cihazlar ancak kredi kartı aracılığıyla kullanılmaktadır. Kredi kartlarının, müşteri ile satıcı arasında sağladığı taksit imkânı birçok kişinin bu kartları kullanmasına olanak sağlamıştır. İslam alimlerinin büyük çoğunluğu faizli bankaların kredi kartlarını kullanmayı caiz görmez. Diğer bazı alimler ise -ödemenin geciktirilmemesi şartıyla- kredi kartlarını zamanımızın bir ihtiyacı olarak görürler. Özellikle yaşadığımız ülkede gerek satıcı gerekse müşteri için bu kartlar artık kaçınılması kolay olmayan bir aşamaya gelmiştir. POS cihazlarının birçok kullanım şekli bulunmakla birlikte en yaygın olanı şu üçüdür;

• Bankanın tayin etmiş olduğu 40’ıncı günde -bankadan bankaya gün sayısı değişebilmektedir- cihaz sahibi parasını almaya gider ve bunun karşılığında bankaya hiçbir komisyon ödemez. Fıkhî açıdan bunda herhangi bir sakınca yoktur.

• POS cihazının sahibi alışverişten sonra istediği gün bankaya gider ve komisyon ücretini ödeyerek parasını çeker. Bu durumda bankaya ödenen yüzdelik komisyon/simsarlık ücretidir, caizdir. Ancak anlaşma bu şekilde yapılmışsa cihaz sahibi bankada biriken parasını fırsat bulduğu ilk andan itibaren çekmelidir. Zira -zaruri bir durum yoksa- faizli bankalarda para bekletmek caiz değildir.

• Cihaz sahibi yaptığı satış neticesinde biriken parasını bankanın tayin ettiği günde alacaktır. Ancak nakit ihtiyacından dolayı belli bir yüzdelik ödeyerek parasını günü gelmeden önce bankadan çekmek istiyordur. Bunun hükmü, caiz olmayan çek ve senet kırdırmayla aynıdır. Kendisinde çek bulunan kimsenin bankaya yüzdelik ödeyerek vakti gelmeyen çekin karşılığını alması caiz olmadığı gibi bir başka açıdan bankadan alacaklı olan POS sahiplerinin de böyle bir girişimde bulunması caiz değildir.