Allah’ın adıyla; İslam dünyasında birbiri ardınca katliamlar yaşıyoruz. Ancak bu vahşi katliamlar karşısında bile kimi Müslümanların akıllanmadıklarına şahit oluyoruz. Hala tefrikalarla uğraşmakta, hala taraflı ve çoğu fasık kaynaklı haberlerin etkisiyle Müslümanların bir kısmını düşman görmekte olan kardeşlerimiz var.


Binlerce Müslüman’ın katledildiği ve milyonlarcasının eziyetler altında olduğu bir dertler yumağında maalesef bu kardeşlerimizin faydasız ayrıştırmaları, acılarımıza acı katıyor. ABD, İsrail ve Avrupa’yı gözden kaçırarak, eleştirdikleri Müslümanların hatalarını ısrarla –nerdeyse- gözümüzün içine koyup ardından da lanetler yağdırıyorlar. Maalesef bu hal, Allah’ın bize rahmet ve inayet gözüyle bakacağı bir hal değildir.


Beklediğimiz Fecr-i Sadık’ı uzatan bir diğer sebep de şudur: Umutla İhvanın zaferini bekleyen ve bunun için Allah’a içten yakaran Müslümanların umut ve yakarışını kesmek istemiyorum. Ancak âcizane kanaatim; cunta yönetimi, her türlü imkânını kullanmadan ve canlarının tehlikeye girdiği an gelmeden iktidarı bırakmayacaktır.
Çünkü Sisi ve İslam dünyasını mülk edinmiş hain emirler biliyor ki, İhvan’a aldıracakları nefes, hepsinin sonunu getirecektir. Korkularından dolayı da var güçleriyle birbirlerine, dolarlarına ve silahlarına sarılıyorlar.


Batılı Efendileri ise menfaatlerinin akıbetini hesaplamaktadır. Yoksa onlar için Şah, Saddam, Esad, Mübarek veya Sisi olmuş; hiç önemi yoktur. Hatta dininin gereklerini yerine getiren bir Müslüman bile iş başında olsa, onların hesaplarına müdahale etmedikçe, onunla iyi geçinmeye devam ederler. Sanırım bu hakikati biz (Türkiye’deki Müslümanlar) daha iyi kavrar durumdayız.


Bununla beraber; kuklalar ve efendileri kendi kendilerine istedikleri tuzağı kurup hesaplar yapsınlar; gerçekleşecek olan, Allah’ın takdiridir. Önemli olan, biz Müslümanların hangi takdire layık olduğumuz veya olacağımızdır. Biz ne zaman üstün gelmeye layık olacak şekilde gerçekten iman etmiş olursak; işte o zaman “Allah’tan bir yardım da, yakın bir fetih” de bizim olacaktır.


Şunu kesinlikle kavramamız gerekiyor ki; biz dağınık durdukça katledileceğiz, ta ki toplanana kadar. Zalimin her türlü zulmü ve feleğin sillesiyle akıllanıp tevhid etrafında toparlanmadıkça; bu böyle devam edip gidecek.
Anlatmak istediğim: Biz bölük pörçük olduğumuzdan dolayı katlediliyoruz gerçeğinden ziyade, Kudreti her şeye yeten Rabbimizin, biz tevhid etrafından toplanalım diye katliamlara müsaade etmesi gerçeğidir.
Zalimlerin, Mısır ve Suriye başta olmak üzere birbirleriyle şerde yarıştıkları bir coğrafyanın azaları olarak tez elden toparlanmak ümidiyle, Allah’ın selamı gayet edenlerin üzerine olsun.