Fakihler, çalışmasına rağmen geçimini sağlayamayan veya çalışmaya güç yetiremeyip muhtaç durumda olan kişilere zekât verilmesinin caiz olduğu konusunda ittifak içerisiydeyken, çalışmaya güç yetirmesine rağmen tembellikten ötürü çalışmayan kişiye zekâtın verilmesiyle ilgili ihtilaf etmişlerdir.
Şafiî ve Hanbelî mezhebine göre, bu durumda olan kişiye zekât verilmesi caiz değildir. Çünkü bu onun tembelliğinin önünü açmakta ve asıl hak sahiplerinin hakkının zayi olmasına sebep vermektedir. Hanefî mezhebine göre ise nisap miktarı kadar fazladan herhangi bir mala sahip olmayan kimse ister çalışmaya güç yetirsin ister yetirmesin fakir olduğu için kendisine zekât verilebilir (Mevsûatü’l-Fikhiyyetü’l-Kuveytiyye, XXIII, 315).