Li taxa Camî ya navçeya Farqînê, bazara qesabxaneyan, ku qesabxane dicivîne, cihên ku nêzîkî 35 sal berê hatine veqetandin êdî nikarin pêdiviyên wan pêk bînin. Nebaşbûna karsaziyan, hem ji hêla avahiya fîzîkî, hem ji hêla tesîsên civakî û hem jî ji hêla paqijiyê ve, bandorek neyînî li ser dikandaran û hem jî niştecihên derdorê dike.
Dikandarên Bazara Qesabxaneyan diyar kirin ku ev cihên ku 35 sal berê ji qesabxaneyan re hatine veqetandin, ne li gorî şert û mercên heyî ne. Tevî daxwazên dubare ji şaredariyê ji bo tamîr û lênêrînê, wan tu bersiv negirtiye. Wan bang li rayedarên şaredariyê kir ku daxwazên wan çareser bikin.
"Em dixwazin cihekî nû ji bo goştfiroşan were veqetandin."
Nusret Unal diyar kir ku pirsgirêka sereke ya bazarê nebûna lênêrîna wê ye û got, "Me gelek caran serî li şaredariyê da. Di heyama berê de qeymeqam hebû, û wan ji me re got ku ev cih dê werin hilweşandin. Her kes dikare wan hilweşîne; hilweşandin hêsan e. Ya girîng ew e ku ew werin avakirin û pêşve xistin. Ew dibêjin ku piştî hilweşandinê ew ê parkek ava bikin."
Unal got, "Ev cih ji aliyê şaredariyê ve 30 sal berê hatiye çêkirin. Berê, hemû qesab li sûkê bûn, lê ji ber xwînê û hejmara zêde ya mêşan, wan ew li vir kom kirin. Bê guman, ev avahiyek kevn e, û me vê dawiyê bi şaredarê niha re hevdîtin kir da ku ew were tamîrkirin. Wî got ku biryara hilweşandina wê hatiye dayîn. Em ji bo qesabxanê cihekî nû dixwazin. Qaşo wî ji bo me qesaba cihekî şaredariyê veqetandiye û dest bi xebatê kiriye. Paşê, xebat rawestiya ji ber ku ew jî avahiyek kevn bû. Ew ê xwaringehekê ava bikin, lê ew cih niha girtî ye. Dema ku me ew cih winda kir, em dîsa hewcedarê vê derê man."
"Kî tê vir dibêje, 'Em ê wê hilweşînin' û dû re tiştekî din nake."
Ûnal, daxwazên xwe yên ji bo çareserkirina pirsgirêkan anî ziman û got, "Daxwaza me ew e ku an hilweşînin û ji nû ve ava bikin an jî tamîrên pêwîst bikin. Dikkan xirabe ne û xetereyek ji bo tenduristiyê çêdikin. Ev der wekî kompleksa qesabfiroşan hatiye navnîş kirin, lê mixabin, ew bûye kavil. Mînakî, di erdê de av tune ye, ango av nagihîje avdanê. Lêbelê, heke erd seramîk bûya, avdan dê bigihîştana avdanê û paqij bûya. Armanca me tenê ew e ku em vê derê vegerînin rewşek xweşik, ku li gorî kompleksê be."
Erdal Kasimoglu got, "Pirsgirêkên li vir bêdawî ne. Her kesê ku tê vir dibêje, 'Em ê wê hilweşînin,' û dû re tiştek nake." û tekez kir ku rayedarên pêwendîdar çareseriyek nedîtine. "Me vê dawiyê pêşniyarek kir, got, 'Werin em tamîr bikin û ji kirêyê derxînin,' lê wan ew jî qebûl nekir. Ji ber ku li vir heywan jî tên serjêkirin, niştecihên avahiyên derdorê ji bêhnê aciz dibin. Ger sê heywan bên şandin serjêkirinê, ew dibêjin, 'Em nikarin wan serjê bikin.' Bi kurtasî, şaredarî li cihê nanêre."
Kasimoglu got, "Em daxwaz dikin ku Şaredariya Farqînê xizmet, lênêrîn û temîrkirina vê deverê peyda bike."
"Goşt yek ji xwarinên herî girîng e û ev goşt di van şert û mercên xirab de tê amadekirin. Pîsî û çermên heywanan di konteynirên çopê de diyar in. Ev rewşek e ku em nikarin kontrol bikin; ew ji ne gengaziya gihîştinê derdikeve holê."
Muhammed Eken, firoşkarekî li navenda bazarê, got:
"Ez rojê nêzîkî du caran têm vir. Li vir bêhnek nexweş heye. Mirov nikarin ji ber bêhnê werin vir. Em daxwaz dikin ku Şaredariya Farqînê xizmet, lênêrîn û tamîrê peyda bike. Ger ew nekarin, kirêgirên kargehên li vir divê lênêrînê bi xwe bikin û ji kirêya wan were birîn. Bi rastî, ev ne tiştek e ku neyê kirin. Ger li vir lênêrîn û tamîrên rastîn hebûya, dê daxwaz hebûya, lê mirov ji ber nebûna paqijiyê eleqedar nabin."