BÖLÜM 13
Yatağına uzanan devran bir türlü uyuyamıyor, hep alacağı toprağı düşünüyordu..
‘Çok büyük bir araziyi işaretleyeceğim’ diye düşündü. Günler uzundu ve kendisinin tek yapması gereken yürümekti. ’Bir günün ezası ne olabilir ki, yarın akşam olduğunda bunları unutmuş bir toprak ağası olmuş olacağım. ’diyordu kendi kendine.
Devran hemen hemen bütün gece uyumadı. Türlü türlü hayaller kurdu. Zengin olduğunu kendisine haksızlık yapan zengin tüccarlara dayak attığını benlik altında ne kadar arzu ve ihtiras varsa hepsini gözünde canlandırdı… ’sadece bir gün sonra hepsi gerçek olacak’d iye düşündü. Bu düşünce onu aşırı mutlu etti.
Sabaha doğru yatar gibi oldu... Rüyasında trafik kazasında ölen Mustafa’yı gördü... Mustafa yanına gelip arsanı benimle paylaşmaz mısın? Diye soruyor, o ise Mustafa’yı çıktığı kabrine geri itiyordu... Fakat Mustafa elini tuttuğu için onu da beraberinde kabre çekip içeri alıyordu... Birden korku içinde uyandı...
"Bu ne biçim rüya böyle" diyerek şeytana lanet getirdi... Cep telefonundan saate baktı. Daha zaman vardı ama’ erken gitmek geç kalmaktan iyidir’ diyerek kalktı. Üstünü giyinip hazırlandı. Hanımının yardımıyla akşamdan hazırladığı eşyaları kapının önüne taşıdı.
Hanımı, yalvaran gözlerle kendisine bakarak;
-Çok açgözlülük yapıp her şeyi kaybetme. Bize yüz, iki yüz dönüm yeter de artar bile... Sakın daha fazlasını kazanma uğruna yolunu çok uzatıp geceye kalma...
Devran bıkkın bir eda ile;
-Akşamdan beri aynı şeyleri söylemekten bıkmadın mı?.
Kadın boynunu bükerek;
-Kaybetmeni istemiyorum dedi..
Devran kendinden emin bir eda ile;
-Akşam kocan ağa olarak gelecek. Bu sözü söylerken göğsünü kabartmıştı.
Kadın ellerini havaya kaldırarak;
-İnşaAllah dedi ve yüzüne sürdü...
Kısa bir bekleyişten sonra; Reşat beyin arabası sokağa girip önlerinde durdu... Devran el çabukluğu ile eşyaları arabanın bagajına atarak Reşat beyin yanına oturdu… Araba gözden kaybolurken devranın eşi dua etmekteydi...
Devam edecek...