Ji ber pirsgirêkên ewlehiyê yên ku ji hêla tiryakfiroş û dizên di parkan de çêdibin, niştecih dest pê kirine ku parkan wekî cihên herî ne ewle bibînin, ji ber ku ew park ji bo ku mirov bi rehetî dem derbas bikin û zarok jî kêfê bikin hatine çêkirin.
Niştecihan destnîşan kirin ku pirsgirêkên ewlehiyê li parkan, nemaze êvaran, zêde dibin û tekez kirin ku pêdivî bi tedbîrên ewlehiyê yên zêdetir heye.
"Li parkan ne polîs û ne jî bekçî hene."
Abdurrahman Şen, destnîşan kir ku park di rojê de ji hêla mezinan û malbatan ve û di êvarê de ji hêla kesên ku alkolê vedixwin ve pir qerebalix in, û got, "Divê keçik piştî rojavabûnê bi tena serê xwe neyê parkê. Li parkan ne polîs û ne jî bekçî hene. Di demên dawî de, zilamek serxweş hat parkê; ew nifiran li her kesî dikir û li mirovan diqîriya. Çekek di bêrîka wî de hebû, ji ber vê yekê em nekarîn tiştek bibêjin."
Şen tekez kir ku ji bo ewlehiya parkan hişyariya raya giştî hewce ye û got, "Ger di demên diyarkirî de qerebalix tune be, divê hûn dernekevin. Heta ku hikûmet tedbîran negire, kes nikare bi tena serê xwe tiştekî bike. Divê raya giştî bêtir hişyar be, lê divê hikûmet tedbîrên bêtir bigire. Her kes ji kolana li aliyê din ê kolanê êvaran tê vê parkê. Her çend raya giştî bêtir hişyar bibe jî, li vir tiştek naguhere."
"Ez hema hema her şev li parkê bikaranîna alkol û madeyên hişber dibînim."
Kadir Başaran, tekez kir ku ew li parkan xwe ewle hîs nake û got, "Sedema ku park ne ewle ne, nebûna ewlehiyê û lênêrîna xirab a parkê ye. Ez heta saet 11ê şevê li vir rûdinim. Ez hema hema her şev li parkê bikaranîna alkol û madeyên hişber dibînim. Divê çar an pênc cerdevanên ewlehiyê li vir hebin, di parkê de bigerin."
Başaran got, "Yek ji pirsgirêkan ew e ku ciwan bi keç û kuran re rûdinin. Ev ji bo Dîyarbekirê ne guncaw e, û em jî rastî wan tên. Em destwerdanê li kesî nakin, lê ez ê bi xwe tehemûl nekim; ez ê şerm bikim. Ev tiştên şerm û ne guncaw in."
"Park ne ewle ne; ew esrar û eroînê difiroşin, û ew mirovan ditirsînin."
Faysal Kurt, bal kişand ser pirsgirêkên ewlehiyê yên li parkan û got, "Em li parkan xwe ewle hîs nakin. Her cûre xerabî diqewime, di nav de vexwarin û bazirganiya madeyên hişber. Pirsgirêkên herî mezin ên ku em li parkan pê re rû bi rû dimînin birîndarî, şer û vexwarina alkolê ne, û em hemîyan dibînin. Ger li parkê cerdevanek ewlehiyê hebûya, kes nedikarî tiştekî vexwe an bikar bîne."
Burak Kaya, îdia kir ku li parkan madeyên hişber têne firotin û got, "Park ne ewle ne; ew esrar û eroînê difiroşin, û ew mirovan ditirsînin. Ez êvaran bi malbata xwe re têm parkê, û ez ditirsim. Malbata min naxwaze were. Pêdivî ye ku li parkê ewlehî hebe, ji ber vê yekê ev firoşkar nekarin bikevin parkê."
"Ez nikarim êvaran werim parkê û bi malbata xwe re rûnim."
Murat Akkaya, ku got, "Ez li parkan xwe ewle hîs nakim," destnîşan kir ku vexwarin û karanîna madeyên hişber di şevê de li parkan pir in, û tekez kir ku pêdivî bi bekçî, polîs di qadên civakî yên weha de heye.
Muhammed Emin Erincik ev tişt got:
"Ez li parkan qet xwe ewle hîs nakim. Vexwar, qumarbaz û bikarhênerên madeyên hişber di parkan de hene. Bêmal tên û gel aciz dikin. Em nikarin biçin parkên ku em nas nakin. Ger bekçî hebin em ê li vir hinekî ewletir hîs bikin. Bêmal nikarin li dora parkan bigerin. Ew kêr û kêrên berîkê derdixin, hewl didin ku me bitirsînin û me dizînin. Ez nikarim êvaran werim parkê û bi malbata xwe re rûnim; ez xwe ewle hîs nakim."
"Divê wezîfedarên ewlehiyê li vir bin, û ewlehiya gelê me divê were pêşkêş kirin."
Osman Narîn parkan wekî cihên ji bo bêhnvedanê, çandê û cihê ku mirov ji bo parvekirina fikarên xwe dicivin bi nav kir û got, "Hin ciwan li vir bêwate diaxivin. Divê dewleta me li vir wezîfedarên ewlehiyê destnîşan bike. Divê wezîfedarên ewlehiyê li vir bin, û ewlehiya gelê me divê were pêşkêş kirin. Şaredarî di vî warî de hinekî kêmasî hene. Di warê paqijkirin, avdan û nedayîna baldariya pêwîst ji derdorê de hinekî kêmasî mane. Wekî din, park xweşik in. Bi rastî jî ew cihên ku mirov dikarin hewaya paqij bistînin in. Ew cihên ku em jê kêfê digirin in. Xwedê ji wan re razî be ku wan parka çêkirine, hewl dane û bedel dane, lê dîsa jî kêmasî hene."
Narîn got, "Em dixwazin bi rayedaran re hevdîtin bikin û hin fikaran derxin holê, lê em nikarin. Ez her tiştî wekî gilî nabêjim. Wekî ku tê gotin, 'Mirovên rastîn rêvebir in, gilîkarên derewîn in, û mirovên sade jî buxtankar in.' Ji ber ku mirov dixwazin bibin rêvebir, divê ew her tiştê ku ji bo bidestxistina wan hewce be bikin." divê were pêşkêş kirin.