Mezhep imamlarının hemen hemen hepsi; annenin çocuğunu emzirmeme gibi bir girişimde bulunmasının ahlaki açıdan uygun olmadığı hususunda görüş birliği içerisindedirler. Ancak bu mesele hukuki olarak ele alındığında şöyle bir netice çıkmaktadır; Maliki mezhebi, Bakara suresinde geçen “anneler çocuklarını iki tam yıl emzirirler” ayetine binaen, anne ister hâlâ evli olsun ister boşanmış olsun sadece ahlaki olarak değil hukuki olarak da çocuğunu emzirmesi gerektiği görüşündedir (Kurtubî, El Cami’ li Ahkâm’il Kur’an III, 106). Cumhur ise; bazı durumlar hariç, annenin çocuğunu emzirmesinin hukuki olarak zorunlu olmadığını söyler. Anne dilerse kendisini süt vermekten men edebilir. Bu zorunlu durumlar şunlardır;

• Eğer çocuk annesinden başka birinin sütünü kabul etmezse, anne süt vermeye zorlanır. Nasıl ki çocuk, kendisini parayla emziren sütannesinden başkasını kabul etmediğinde, sütanne zorla süt vermeye devam ettiriliyorsa, aynı hüküm annenin kendisi için de geçerlidir. Hatta anneyi bunun için zorlamak daha öncelikli bir durumdur.

• Annenin dışında çocuğu emzirecek başka kimse yoksa, bu durumda kendisinin çocuğuna süt vermesi zaruri olur.

• Babanın sütanne tutacak kadar maddi imkânı yoksa veya çocuğun şahsi parası yoksa anne süt vermeye zorlanır. Bununla birlikte Şafi mezhebine göre annenin, çocuk doğduktan sonraki ilk sütü vermesi de kendisine vaciptir (Zuhayli, Mevsûatü'l Fıkhı'l İslami Ve'l Kadâyâ'l Muâsıra VIII, 660).