Haberin devamında, ölü sayısının artma ihtimalinden söz ediliyordu.
Öksürük şurubundan 36 ölü…
Dehşet verici bir şey!
Aklıma yıllar önce okuduğum bir kitap geldi.
Ali Bulaç’ın yazdığı bir kitap…
Bulaç, başından geçen bir olayı anlatıyor. Bir işi için Pakistan’a gidecektir. Bir komşusu Türkiye’de temin edemediği bir ilacın ismini verip Bulaç’tan ilacı Pakistan’da bulursa almasını ister.
Bulaç, Türkiye’de bulunmayan ilacın Pakistan’da olamayacağını düşünmektedir.
Ama yanılır. İlk girdiği eczanede ilacı bulur.
Bu konuyu bir dostuyla paylaştığında şu dehşet verici gerçekle yüzyüze gelir. Üçüncü dünya ülkeleri uluslararası ilaç firmaları tarafından kobay olarak kullanılmaktadır.
Kontrol için ilaçlar belli bölgelere verilir sadece.
Yani o ilaç için değil belki; ama başka ilaçlar için Türkiye kobay olarak kullanılmıştır büyük ihtimalle.
Hayatımız bu kadar ucuz işte!
İlaçlarını bizim üzerimizde deniyorlar. İlaç iyi çıkarsa kendileri için de kullanmaya başlıyorlar.
Peki ya iyi çıkmazsa…
Biz öldüğümüzle kalıyoruz.
Onlar içinse sadece istatistik açısından bir değer ifade ediyoruz.
Ve memleketimiz işbirlikçilerden kurtulmadığı müddetçe mazlumiyet devam edecek.