Urfa’da 21 yıldır hasta annesine özenle bakan Mustafa Hamamcı isimli vefalı evladın hikayesini duymuşsunuzdur.

Duymayanlar için özetlemeye çalışayım.

Mustafa 21 yıldır hasta olan 82 yaşındaki annesine hizmet ediyor. Yıllar önce evleneceği bayan ‘annesine bakamayacağını’ söyleyince, o da evlenmemiş ve ömrünü hasta annesine adamış. Her gün özenle onun bakımını yapıp ayaklarının altını öpüyor.

Üç gün önce 65 yaş üstü sokağa çıkma yasağı 4 saatliğine kalkınca, annesini sırtına alıp sokak sokak gezdirmişti.

Yatağa mahkum olan annesine bakmak için resmen annelik yapıyor. Bilinci kapalı, felç ve konuşamayan annesinin sadece gözleri açıktır. Her gün onunla sohbet edip ve onu mamayla besleyen vefalı evlat diyor ki; “Annem felç geçirdiği için konuşamıyor ancak beni duyuyor, onun için ben de hep onunla konuşuyorum. Ben ona şefkatle baktığım için büyük ihtimalle oda bana dua ediyordur. O benden razı olursa Allah da benden razı olur inşaAllah. Annelerimizin kıymetini bilelim, çünkü cennetimiz onların ayakları altındadır...”

Öncelikle bu vefalı kardeşimizi tebrik ediyor ve neslimizin bu bilinçle yetişmesini temenni ediyorum.

Anne; vahyin konusudur.

Anne; insanlığın ilk öğretmenidir.

Anne; evlatların cennet vesilesidir.

Anne; hayatta yeri doldurulmayan müstesna bir değerdir.

Dünyada bir insan için, anne hakkından daha ehemmiyetli bir hak yoktur. Çünkü anne evladını dokuz ay karnında, yıllarca kucağında ve ömür boyu da kalbinde taşır.

Rabbimiz, “Sakın onlara öf bile deme, onları azarlama, onlara tatlı ve güzel söz söyle” diye buyurarak anne-baba konusunda bizlere bir ölçü vermektedir.

Hz. Ayşe validemiz şöyle anlatıyor:

Bir gün Resulullah şöyle buyurdu:

“Uyumuştum, kendimi cennette gördüm. Bir kimsenin sesini işittim, Kur’an okuyordu.

-Bu kimdir? diye sordum.

-Bu, Hârise bin Nûm’an’dır dediler.”

Bunu anlatan Efendimiz, sözlerine şöyle devam etti:

“-İyilik işte böyle olur, iyilik işte böyle olur!”

Rivayetin sonunda, Harise’yi bu mertebeye yükselten meziyetin, annesine çok iyi davranması olduğu beyan edilerek, “O, annesine karşı en iyi davranan bir sahabe idi.” denilmektedir. (Hâkim, IV, 167)

Hiçbir sözlük “Anne” kelimesini hakkıyla tanımlayamamıştır. Çünkü Anne sevgidir, sabırdır, huzurun kaynağı ve mutluluğunun anahtarıdır.

Anne; cennete açılan kapıdır.

Anne; aileyi birbirine bağlayan güçlü bir bağdır.

Anne; “fedakâr” kelimesinin vücut bulmuş halidir.

Anne; rahmet deryasıdır. Dolayısıyla Allah’ın rahmetinin en güzel tecellisidir.

Rabbim bizleri annelerinin değerini bilen evlatlardan eylesin ve neslimize de bu bilinci versin. Amin.