Anne babaya sadece isimle hitap etmek, İslam fıkhında hem edebe aykırı görülmekte hem de saygısızlık olarak addedilmektedir.

Buhârî, el-Edebü’l-müfred isimli eserinde “Kişi, babasına ismiyle hitap etmesin, ondan önce oturmasın ve önünden yürümesin” adında bir bap başlığı açarak şu hadisi rivayet etmiştir: “Ebû Hüreyre, iki kişi görmüş ve onlardan birine, bu yanındaki kişi kim? diye sormuştur. O, babam diye karşılık verince Ebû Hüreyre, onu ismiyle çağırma, önünden yürüme ve ondan önce oturma diye karşılık vermiştir” (Buhârî, el-Edebü’l-müfred, 30).

Allah Teâlâ da ayeti kerimede şöyle buyurmuştur: “Rabbin, sadece kendisine kulluk etmenizi ve anne babanıza iyi davranmanızı emretti. Onlardan biri veya ikisi senin yanında yaşlanırsa onlara öf bile deme! Onları azarlama! İkisine de kerim söz söyle.” (İsrâ: 23). Kurtubî, ayette geçen “kerim söz söyleyin” kısmını şöyle tefsir etmiştir: “kerim söz, yani yumuşak söz demektir. Mesela ebeveyne ismiyle hitap etmeksizin anneciğim ve babacığım diye seslenmek yumuşak sözdür.” (Kurtubî, el-Câmiʿ li-ahkâmi’l-Kurʾân, V, 159)