Düşündüm ben kara kara

Tut elimden dara kaldım.

İçim kanar yara yara

Ateşlere nara kaldım

Girdiğim yol upuzundur

Sırattan hiç farkı yoktur

Gelen gidenler yorgundur

Şu dünyada yora kaldım

Civan civan kahramanlar

Tarihe destan yazdılar

Kervan kervan geçti dostlar

Tek başına bura kaldım.

Erenler erdi maksada

Şehidler vardı murada

Kabul gördü aşk semada

Ben sevdamdan ücra kaldım.

Lerze lerze titrer kalbim

Vurgun yedi can ciğerim

Duaya durdu ellerim

Bir Allah’a Yar’a kaldım

Nazlı bahar uzaktadır

Şu gördüğün afaktadır

Bahtım meğer şubattadır

Kara kışta kara kaldım

Elemliyim kederliyim

Müzmin başlı bin dertliyim

Çok şükür ki bilir rabbim

O’ndan yana nura kaldım.

Çıktığım yol gurbet oldu

Vuslat bana hasret oldu

Güneş batıp akşam oldu

Karanlıkta çıra kaldım

Özlem hasret her yanımı

Sarıp sarmış dağlarımı

Çayır gülzar bostanımı

Vuslat vuslat sora kaldım

Donuk donuk şu mevsimler

Geçmeyen günler geceler

Soğuk soğuk kelepçeler

Mızrabımla cura kaldım

Ben Yusuf’un mektebinden

Can Yakub’un hanesinden

Zalim yalancı kardeşten

Kurda kuşa kıra kaldım

Baş vermişim sevdasına

Muhammed gül’ün aşkına

Mühür vurdum kavgasına

Ben kavgamda dura kaldım.